مبانی آکوستیک در سالن کنفرانس

مبانی آکوستیک و میزان قابل فهم و تشخیص بودن صدا در سالن کنفرانس:

شرایط محیطی و آکوستیک سالن کنفرانس تأثیر بسزایی بر روی میزان تشخیص صدا دارد. صدا پس از بازتاب در اتاق به صورت مجموعه ای از تکرارهای صوتی تبدیل می شود، که با اندکی تاخیر نسبت به صدای مستقیم به گوش انسان می رسند. این وضعیت می تواند سیگنال صوتی ترکیبی را جوری عوض کند که فهم آن برای مغز انسان مشکل تر باشد و در نتیجه باعث کاهش قدرت تشخیص صدا شود.

ویژگی آکوستیکی سالن کنفرانس:

هر سالن جلسات و یا کنفرانس دارای یک ویژگی آکوستیکی است. ویژگی‌هایی مانند اندازه ، شکل ، چیدمان مبلمان و مصالح کارشده و دکور استفاده شده باهم ترکیب و نحوه رفتار صدا در فضای سالن را تعریف می کنند. هرچه سطوح بازتابی بیشتری در سالن باشد، صدای “زنده‌تر” یا پرانعکاس‌تر و رساتر است. هرچه سالن بزرگتر، مسیرهای آکوستیک آن طولانی تر، تاخیر ایجاد شده بیشتر و در نتیجه میزان تشخیص صدا کمتر می شود. مواد جاذب سالن، مانند کف‌های فرش‌شده ، و مبلمان اثاثیه یا لوازم داخلی ، در به حداقل رساندن صدای منعکس شده و افزایش میزان تشخیص‌پذیری صدا تاثیرگذارند.

از آنجایی که اصولا ایجاد تغییرات معماری در سالن های همایش یا کنفرانس غیرعملی است، استقرار سیستم صوتی – به ویژه جایگذاری میکروفون و بلندگوها – نقش مهمی در به حداکثر رساندن میزان تشخیص پذیری صدا و حذف بازخوردها دارد.

نوع بازخورد در سالن همایش یا کنفرانس:

مسئله ای که در مورد بازخوردها وجود دارد این است که اگرچه در ظاهر مشکل از میکروفون است ، اما در واقع میکروفون ها وسایل منفعلی هستند که نمی توانند به دنبال صدا رفته و آنرا بگیرند. مبنای بازخورد صوتی از سیستم نشأت می گیرد و علت آن ترکیبی از عوامل است ، از جمله آکوستیک اتاق و سطوح تقویت و همینطور محل ، جهت و مسیرهای انتقال میکروفون و بلندگوها، که همه می توانند در داشتن صدای بهتر قبل از بازخورد نقش داشته باشند. کارکردن بد با میکروفون اغلب مانع عملکرد خوب سیستم صوتی می شود. آموزش درستِ ارائه دهنده و سخنران‌ها در مورد کار با میکروفون به اندازه اهمیت آکوستیک اتاق است. برای به حداقل رساندن بازخورد، درک چگونگی تأثیر آکوستیک اتاق بر عملکرد سیستم‌های صوتی بسیار مهم است.

ایجاد صدای خوب بدون بازخورد حاصل توازن عملکرد بین بهره بالقوه آکوستیک اتاق (میزان بلندی صدا دراتاق، بدون بازخورد PAG ) و بهره آکوستیک لازم ( میزانِ لازمِ بلندی صدا، برای شنیدن همه، NAG ) است. شاید هنگام طراحی اتاق، مسائل ریاضیِ بحث PAG / NAG مهم باشند، اما آشنایی با بهترین شیوه‌های قرارگیری و استفاده از اجزای سیستم صوتی باید برای استفاده مؤثر از سیستم های موجود کافی باشد.

هرچه بازتاب اتاق بیشتر، احتمال بازخورد بیشتر است. عموما در فضاهایی که میزان بازتاب آنها بالاست، قدرت تشخیص صدا کاهش می یابد، در نتیجه افراد برای شنیدن واضح تر صدا، آن را افزایش می دهند. اینکار، مثل خود بازخورد، فقط یک دور تسلسل است. خوشبختانه ، با اندکی آگاهی می توان این شرایط را کنترل کرد.

اصلاح بازخوردهای ایجاد شده در سالن همایش :

هنگامی ایجاد بازخورد، آرامش خود را حفظ کنید. صدای اصلی سیستم را کم تا بوق بلندگوها را متوقف کنید. وقتی سیستم را تحت کنترل گرفتید، حالا باید به دنبال علل و رفع آنها باشید.

شاید شما به طور غریزی به دنبال بخشی باشید که میزان آن خیلی زیاد باشد، اما شاید بازخورد به علت جهت نادرست یکی از اجزا باشد. در اینجا لیست کاملی از تمامی روشهای اصلاح این وضعیت ارائه می کنیم:

- میکروفن ها را به منابع و مجریان و سخنرانان را به میکروفون نزدیکتر کنید. بگذارید میکروفون ها کار را انجام دهند.

- در صورت امکان، بلندگوها را به حاضرین نزدیکتر کنید.

- تعداد میکروفن های باز (زنده) را کاهش دهید. هر میکروفون باز یک مسیر برای ایجاد بازخورد و نویز ناخواسته است.

- از میکروفن و بلندگوهای جهت دار استفاده کنید. میکروفون ها را طوری قرار دهید که با منبع صدا هم محور باشد، با استفاده از نقاط تهی الگوی جذب، صداهای ناخواسته را حذف کنید.

- از کاهنده بازخورد استفاده کنید – اینکار می‌تواند فرکانس بازخورد تحمیلی را با حداقل تأثیر بر بقیه فرکانس ها کم کند.

- بهبود عملکرد آکوستیک اتاق کنفرانس – بهبود عملکرد جذب صدا توسط دیوار و پنجره‌ها، به طور قابل توجهی می‌تواند تعداد بازتاب های اتاق را کاهش دهد.